La
dernière démarche de la raison est de reconnaître qu'il y a une infinité
de choses qui la surpassent.Elle n'est que faible si elle ne va jusqu'à
connaître cela. Pensées, Blaise Pascal, 1623 – 1662
Reason
is, and ought only to be the slave of the passions, and can never
pretend to any other office than to serve and obey them." David Hume
Nous
ne nous tenons jamais au temps présent. Nous anticipons l'avenir comme
trop lent à venir, comme pour hâter son cours ; ou nous rappelons le
passé, pour l'arrêter comme trop prompt : si imprudents, que nous errons
dans les temps qui ne sont pas nôtres, et ne pensons point au seul qui
nous appartient ; et si vains, que nous songeons à ceux qui ne sont plus
rien, et échappons sans réflexion le seul
qui subsiste. C'est que le présent, d'ordinaire, nous blesse. Nous le
cachons à notre vue, parce qu'il nous afflige ; et s'il nous est
agréable, nous regrettons de le voir échapper. Nous tâchons de le
soutenir par l'avenir, et pensons à disposer les choses qui ne sont pas
en notre puissance, pour un temps où nous n'avons aucune assurance
d'arriver.
Que chacun examine ses pensées, il les
trouvera toutes occupées au passé et à l'avenir. Nous ne pensons presque
point au présent ; et, si nous y pensons, ce n'est que pour en prendre
la lumière pour disposer de l'avenir. Le présent n'est jamais notre fin :
le passé et le présent sont nos moyens ; le seul avenir est notre fin.
Ainsi nous ne vivons jamais, mais nous espérons de vivre ; et, nous
disposant toujours à être heureux, il est inévitable que nous ne le
soyons jamais.
Blaise Pascal, 1623-1662
Wees
op uw hoede als mensen pleiten voor solidariteit met DE MENS maar er
niet toe overgaan in hun individuele levenssfeer. De filosoof Jean
Jacques Rousseau had steeds de mond vol over sociaal contracten etcetera
maar liet zijn eigen kinderen over aan een weeshuis. Jonathan Swift zei
destijds maar half ironiserend dat hij DE NATIE, DE GEMEENSCHAP
wantrouwt of zelfs haat omdat al zijn Liefde gericht
was op werkelijke individuen van vlees en bloed. Edmund Burke begreep
het morele fundament achter dergelijk schijnbare extreme opvatting en
sprak over "To be attached to the subdivision, to love the little
platoon we belong to in society, is the first principle (the germ as it
were) of public affections. It is the first link in the series by which
we proceed toward a love to our country and to mankind."
zaterdag 8 juni 2013
Voor al diegenen die denken dat wetenschap waardenvrij kan zijn, de woorden van Adam Smith, 1759: "The idea of the utility of all qualities of this kind, is plainly an after-thought, and not what first recommends them to our approbation."
Merk op dat hij hiermee niet zoals velen in de valkuil struikelt om waarden als tegengesteld te plaatsen van nuttigheid. Hij toont immers evengoed dat vertrouwen essentieel is om de markt te laten functioneren. Maar hij weigert waarden als puur instrumenteel te zien omdat ze ook bijdragen aan bv. het ordentelijk laten werken van het economisch systeem. Oliver Williamson verzette zich later ook tegen een instrumentele visie op waarden zoals vertrouwen.
In vele andere werken, blijven andere economen blind voor de oorsprong van de voorkeuren van de mens. In Accounting for Tastes zal Gary Becker wel het orthodox paradigma verlaten dat preferenties gegeven zijn en fenomenen incorporeren als gewoontes, verslavingen, sociale druk, liefde en sympathie.
De nieuwe institutionele school gaat in op de beperkte rationaliteit van de mens. Net instituties vormen in hun ogen mechanismen om aan die beperkingen een antwoord te bieden. Ze vervullen coördinatierol met lagere transactiekosten als gevolg. Wel zag iemand als Douglas North in dat ze niet per se efficiënt zijn voor de maatschappij. Ze kunnen soms de transactiekosten voor sommigen reduceren maar ze verhogen voor anderen.
Merk op dat hij hiermee niet zoals velen in de valkuil struikelt om waarden als tegengesteld te plaatsen van nuttigheid. Hij toont immers evengoed dat vertrouwen essentieel is om de markt te laten functioneren. Maar hij weigert waarden als puur instrumenteel te zien omdat ze ook bijdragen aan bv. het ordentelijk laten werken van het economisch systeem. Oliver Williamson verzette zich later ook tegen een instrumentele visie op waarden zoals vertrouwen.
In vele andere werken, blijven andere economen blind voor de oorsprong van de voorkeuren van de mens. In Accounting for Tastes zal Gary Becker wel het orthodox paradigma verlaten dat preferenties gegeven zijn en fenomenen incorporeren als gewoontes, verslavingen, sociale druk, liefde en sympathie.
De nieuwe institutionele school gaat in op de beperkte rationaliteit van de mens. Net instituties vormen in hun ogen mechanismen om aan die beperkingen een antwoord te bieden. Ze vervullen coördinatierol met lagere transactiekosten als gevolg. Wel zag iemand als Douglas North in dat ze niet per se efficiënt zijn voor de maatschappij. Ze kunnen soms de transactiekosten voor sommigen reduceren maar ze verhogen voor anderen.
Abonneren op:
Posts (Atom)