zaterdag 16 februari 2019

Hoeveelheden versus prijzen


Om het klimaatprobleem op een systemische wijze aan te pakken is een beprijzing van de CO2-uitstoot cruciaal. Dit kan via een CO2 taks of via emissiehandel. Het eerste is veel krachtiger, maar er werd gekozen voor het tweede. Omdat het politiek beter uitkomt. In een theoretisch vacuĆ¼m van perfecte informatie zijn de twee equivalent. Met al haar kennis zou de overheid de koolstofprijs kunnen vastleggen of de hoeveelheid geproduceerde CO2 bepalen en toestaan dat deze verhandeld wordt om zo tot een prijs te komen. Waarom we echter markten nodig hebben is omdat we niet over perfecte informatie beschikken.
Wat gebeurt er in de realiteit als we de verkeerde inschatting hebben gemaakt bij het opstellen van de prijs die we bijvoorbeeld zouden koppelen aan de lozing van kwik in een rivier door een fabriek? Kwik is gift en zelfs een kleine hoeveelheid vervuiling zou ernstige gevolgen hebben. Daarom is het belangrijker dat we de hoeveelheid direct reguleren eerder dan de prijs. Het proberen via een heffing zou desastreus kunnen zijn.
Inzake klimaatverandering liggen de zaken anders omdat een beperkte hoeveelheid CO2 meer of minder geen groot verschil maakt. Stel dat we gebruik maken van emissiehandel en dus de hoeveelheden reguleren. Als we de kost onderschat hebben van het reduceren van emissies, kan dit extra ontwrichtend zijn met weinig extra baten. Daarom is het beter via prijsregulering te werken en dus rechtstreeks op de prijs te werken, eerder dan de hoeveelheden.  

Weitzman, Martin L. (1974) “Prices vs. quantities.” Review of Economic Studies, 41: 477-491.  

Hepburn, Cameron (2006) “Regulation by prices, quantities, or both: A review of instrument choiceOxford Journal of Economic Policy, 22(2): 226-247. 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten